خدای روزگار نوجوانی ما یکجوری بود که بالای همهی نوشتههایمان مینوشتیم: هوالمحبوب.
دلم برای آن خدا تنگ شده.
الهے، هم نشین از هم نشین رنگ
مے گیرد.خوشا آن که با تو هم نشین است..
صبْغَةَ اللَّهِ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنْ اللَّهِ صِبْغَةً
دل باید بزرگ باشد. وقتی انسان هدف داشته باشد، هر جا باشد خوب است..
هَر کُجا تو با مَنی مَن خوش دِلَم
اَر بُوَد دَر کُنجِ چاهی مَنزِلَم..