عکس/ سرزمین نورانی شلمچه/ فروردین 89
----------
کم کم که به روزهای آخر سال نزدیک میشیم. حس و حال عجیبی به دلم رخ میده، بی درنگ دلم به یادت می افته، به یاد حماسه آفرینی مردانت در غربت خاکی کربلایی می افته، به یاد غروب های با صفایی که دل در طلوع دوباره ان جان دوباره خواهد بخشید، به یادآنها که به اشتیاق رسیدن به مقصد عشق و سر منزل مقصود بهانه را در تو دیدند، به یاد شبهایی که مردانت در نماز شبهایشان از عمق جان با معبود خود عشق بازی می کردند، به یاد سنگرهایی که نمی دانند با زبان بی زبانی بگویند بر سربازان خمینی (ره) چه گذشت، به یاد آن مردان عاشورایی که با ذکر یا حسین (ع) خود دشمن بعثی را آنچنان در سرزمینت به خاک و خون کشیدند، به یاد سردارانت که می افتم بغض دلم را می شکند و مجال سخن را از زبانم می رباید ...
----------
"گفت: مرسی
شنید: آدم باید سپاسگزاریش رو صحیح نشون بده، مثلاً بگه الحمدلله
گفت: چه تفاوتی دارن؟
شنید: الحمدلله هزار برکت به عالَم میده. الفاظی رو که خدا جعل کرده (قرار داه)، مطابق با موتور هستی هستن و همه چیز رو حتی لفظاً برکت میدن. یعنی هم آرزوی خیر میکنیم، هم جنبه‌ی دعایی داره و فی نفسه موجب ریزش رحمت الهی میشه.
افکار خوب و بد انسان‌ها در همه چیز تأثیر میذاره و هکذا اقوال و افعالشون."
